Była utrapieniem, przez które rodzice nie mogli spać po nocach. Sprawiała ogromne problemy wychowawcze, podważała autorytet matki - dyrektorki jednego z liceów - oraz ojca - szanowanego producenta programów rozrywkowych. Nikt nie potrafił nad nią zapanować. Już w dzieciństwie robiła to, na co miała ochotę. Wymuszała wszystko krzykiem, płaczem oraz rękoczynami. Nie pomagało stosowanie nowych metod wychowawczych. Rozmowy nie przynosiły skutków, kary przynosiły odwrotny efekt do zamierzonego, natomiast silna ojcowska ręka jedynie ją nakręcała. Robiła wszystkim na złość, psuła idealne przyjęcia ojca, zawstydzała matkę podczas ważnych spotkań, dokuczała starszemu bratu i wprowadziła dziadków niemal do grobu. Była również postrachem szkoły średniej. Ludzie albo się jej bali i schodzili z drogi albo pragnęli do niej dołączyć. Miała grono osób, z którymi spędzała czas i realizowała niekoniecznie mądre i bezpieczne pomysły. Miała nawet ukochanego, z którym planowała ułożyć sobie resztę życia.
Oh, this is the greatest show!
Miała...
Od zawsze była wredna i nieobliczalna. Nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć cel. Nie boi się wyzwań, za nic ma uczucia innych osób. Nienawidzi, kiedy ktoś wchodzi jej w drogę albo nie potrafi spełnić prostych próśb. Gardzi ludźmi, którzy są pozbawieni własnego zdania, a swoją nieporadność życiową zganiają na nieśmiałość. Ludzie zazwyczaj schodzą jej z drogi, nie chcąc doświadczyć jej gniewu na własnej skórze. Nie ufają jej, a i ona im nie ufa. Nie potrafi, nie chce. Boi się kolejnego odrzucenia, kolejnej zdrady, niezrozumienia i próby zmieniania na siłę. Pogodziła się, że w tej bajce, to ona jest tą złą. Niedawno kupiła sobie kota, który co wieczór słucha jej gry na pianinie albo słucha rozważań na temat sztuki.
W końcu nawet w najgorzej bestii kryje się piękno, które trzeba odkryć.
Od zawsze była wredna i nieobliczalna. Nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć cel. Nie boi się wyzwań, za nic ma uczucia innych osób. Nienawidzi, kiedy ktoś wchodzi jej w drogę albo nie potrafi spełnić prostych próśb. Gardzi ludźmi, którzy są pozbawieni własnego zdania, a swoją nieporadność życiową zganiają na nieśmiałość. Ludzie zazwyczaj schodzą jej z drogi, nie chcąc doświadczyć jej gniewu na własnej skórze. Nie ufają jej, a i ona im nie ufa. Nie potrafi, nie chce. Boi się kolejnego odrzucenia, kolejnej zdrady, niezrozumienia i próby zmieniania na siłę. Pogodziła się, że w tej bajce, to ona jest tą złą. Niedawno kupiła sobie kota, który co wieczór słucha jej gry na pianinie albo słucha rozważań na temat sztuki.
W końcu nawet w najgorzej bestii kryje się piękno, które trzeba odkryć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz